Sabi ng mga makamarcos di raw totoong nagnakaw ang pamilya Marcos, bilang patunay kailan man ay di sila nakombikto sa lahat ng mga kasong inihain laban sa kanila. Ang pamilya Marcos daw ay mabait habang ang pamilya Aquino ang syang totoong salbahe. Kinokontrol umano ni Cory ang mga mamamahayag sa buong mundo dahilan na naging negatibo ang kanilang mga isinulat hinggil sa pamilya Marcos. Sa kasamaang palad, marami namang naniwala sa mga propagandang ito, di man lang gumamit ng sentido komon ang karamihan sa mga Pilipino. Paano ba makontrol sa isang tao ang mga mamamahayag sa buong mundo? Hindi mo nga makontrol ang kaisipan ng asawa o anak mo, ang mga kaisipan pa kaya ng mga tao sa labas ng bansa? Hindi mo mahawakan ang laman ng utak ng tao. Kahit nga si Hesus ay di niya nakontrol ang mga kaisipan ng mga Hudiyo sa pamamagitan ng Kanyang karisma, talino, kabaitan, at milagrong nagawa. Marami pa rin ang hindi naniwala sa kanya noon na galing siya sa panginoon, kaya siya ay pinatay. Tapos, makontrol ni Cory ang mga mamamahayag sa buong mundo? Napakababaw talaga ng mentalidad ng karamihan sa atin para paniwalaan ang nasabing paratang. Tama si Jose Rizal noong sinabi niyang hindi siya takot sa mananakop kundi sa kamangmangan ng mga Pilipino. At ang kahinaan ng mga kaisipan ng mga Pilipino at paghihikahos sa buhay ay pinagsamantalahan ng mga masamang politiko para manalo sa eleksyon at maupo sa mataas na pwesto para magnakaw at mang-abuso.
Si Marcos Sr. ay namatay noong hindi pa nakombikto sa kaso, so paano mo ikulong ang isang bangkay? Kaya inutosan nalang ng korte ang pamilya na isauli o bayaran ang yamang ninakaw nila. Si Marcos ay hindi milyonaryo noong siyay tumakbo bilang presidente. Ang mga link sa ibaba ay mga patunay na nagnakaw nang napakatindi ang pamilya Marcos, pinakamalaking bahagi ng nakaw nila ay galing kay Rogelio (Roger) Roxas. Si Roger Roxas noon ay nakahukay ng Yamashita treasure sa Baguio City. Ayon sa kanya, nakahukay siya ng golden Buddha na may dyamante sa ilalim ng ulo nito. Bukod pa dyan, nakahukay din siya ng isang patong ng mga kahon, na ang kahon ay halos kasing laki ng beer case. Sa tantiya niya, ang sukat ng patong ay 30 feet in length, by 6 feet in height, and by 6 feet in width. Ang isang kahon na dinala niya sa bahay ay may laman na 24 gold bars. Noong nalaman ito ni pangulong Marcos, ipinakompiska niya ang golden Buddha at ang natirang 17 gold bars. Noong nagsumbong si Roxas sa senado, ipinadampot siya ni Marcos atsaka pina-torture para ituro kung saan nakatago ang iba pang gintong kayamanan. Ang pamilya Marcos ay may maraming bilyones na pera at ari-arian na hindi nila maipaliwanag kung saan galing ang mga ito, na siyang naging rason para kompiskahin ng goberno ang ilan sa mga nasabing kinamal na yaman.
1. Noong Nobyembre 17, 1998 ay natalo ang pamilya Marcos sa kasong pang-agaw ng golden Buddha at gold bars galing kay Roger Roxas sa Korte Suprema ng Hawaii. Inutosan ng korte ang pamilya Marcos na bayaran ang kampo ni Roxas ng 22 bilyon dolyares, pero sa kasamaang palad hindi sumunod ang pamilya sa utos ng korte. Isa ito sa dahilan na pinagbawalan ang pamilya na makapasok sa Estados Unidos dahil they are held in contempt. Ang isa pang dahilan ay ang hindi rin pagbayad ng pamilya sa mga human right victim alinsunod sa utos ng korte sa isa pang kaso nila kontra human right victims. Dito natin mabanaag na ugali talaga ng pamilyang ito ang hindi pagsunod sa utos ng korte o goberno lalo na kung itoy makabawas sa kanilang kayamanan.
13. Noong nailipat na ang mga nakaw na pera sa Philippine National Bank galing Switzerland, balak ng Goberno na gamitin ito bilang pambayad sa mga human right victim. Pero ang pamilya Marcos ay umapela sa Sandiganbayan dahilan na naudlot ang pagbayad sa mga human right victim, at nanalo pa sila. Hindi totoo yung alegasyon ni Bongbong Marcos noong vice-presidential debate na ang LP umano ang humadlang sa pagbayad sa mga human right victim, sa halip ang pamilya nila. Umapela din ang PCGG sa Korte Suprema, at natalo ang pamilya Marcos dahil hindi nila maipaliwanag sa korte kung saan galing ang mga perang nakalagay sa mga Swiss bank.
28. Si Bongbong Marcos ay sangkot sa Pdaf scam, sabi ni Janet Napoles mismong opisina ni Bbm ang lumapit sa kanyang opisina, at nag-alok na maglagay ito ng pera sa mga bogus foundation kapalit ang 50% na kickback.
Ang nasa ibaba ay lista ng napakaraming mga proyekto na naging bunga ng BOT/PPP. Tingnan nyo kung gaano ka laki at lawak ang kaunlarang natamo ng Pilipinas dahil sa BOT na isinabatas ni Cory Aquino noon. And take note, si Cory ay hindi nagnakaw at nag-iwan ng malaking utang para pasanin ng mga Pilipino. Sa panahon ni Noynoy Aquino pinahusay pa niya ang BOT/PPP, at doon na nagsulpotan ang bigatin at magagarang mga proyekto. At katulad din ng kanyang ina hindi rin siya nagnakaw at nag-iwan ng malaking utang para pasanin ng mga Pilipino. Sa halip nabasawan pa ang utang ng bansa ng 2.2 Trillion pesos sa kanyang pamuno. Ang kanyang administrasyon ay nagkautang ng 1.4 Trillion pesos pero nakapagbayad naman ng 3.6 Trillion pesos. Ito ang mga pangulong may totoong pagmamahal at malasakit sa bayang Pilipinas. Hindi tulad ng iba dyan na panay sabing mahal nila ang mga Pilipino pero pinagnakawan nila ang kabangbayan, pinagpapatay ang kapwa Pilipino without due process, tinaasan ang mga presyo ng bilihin, at tumatanggap pa ng pera galing China kapalit ang hindi pagiit ng goberno sa panalo natin sa West Philippine Sea.
Ang akdang ito ay sagot sa isa sa mga paratang ng kampo ni Marcos laban kay Cory, na wala raw nagawa si Cory Aquino noong siyay umupo bilang pangulo, at binangkaruta pa niya umano ang golden age na ipinundar ni Marcos Sr. noon.
Ang totoo niyan binaligtad nila ang sitwasyon, si Marcos ang may pinakawalang nagawa na naging pangulo sa Pilipinas by ratio of years sa panungkolan. Lingid sa kaalaman ng karamihan nabangkaruta na ang gobernong Marcos noong 1983, at lubog pa ito sa utang sa halagang 24 bilyones dolyares. Ito ay dahil sa labis na pagnanakaw at pagwawaldas ng pamilya Marcos ng kabang-bayan. Tumaas ang bilang ng mga rebelde likha ng pang-abuso ng military. At dahil sa kagulohan, nagsialisan ang mga mamumuhunan sa bansa. Kung ikaw ba ang sumunod na presidente sa ganyang kalagayan ng bansa, anong magagawa mo? Bukod sa mahirapan kang manghikayat ng mga mamumuhunan, kailangan mo pang bayaran ang napakalaking utang. Ang gobernong Cory ay nagbabayad ng mga inutang ni Marcos na mahigit 40% sa income ng bansa. At dahil salat sa budget, tayong mga Pilipino ay hindi makaasang si Cory ay makapagpundar ng mga bigating imprastraktura sa kanyang termino.
*BUILD-OPERATE-TRANSFER (BOT)*
Pero sa kabila ng lahat, nakagawa pa rin si Cory ng kapuripuring mga bagay. Dahil di kaya ng goberno niya ang magtustos ng malaking proyekto, siya ay nakahanap ng paraan para magkaroon ang bansa ng mga bigating imprastraktura kahit walang budget. Si Cory ay nag-akda ng batas na nagbigay karapatan sa mga pribadong sektor na makagawa ng mga proyekto para sa goberno. Ang batas na ito ay kilala sa tawag na BUILD-OPERATE-TRANSFER (BOT). Sa ilalim ng BOT, ang pribadong kompanya ang siyang mag-BUILD ng proyekto para sa goberno. Pagkatapos ng construction ay i-OPERATE nila ito commercially para makabawi sa kanilang ginastos sa loob ng 20 na taon o mahigit pa, depende sa napagkasunduan sa kontrata. At pagkatapos ng operation, i-TRANSFER nila ang pagmay-ari ng naturang proyekto doon sa Goberno. Sa terminong Gloria, ang BOT ay tinawag niyang PUBLIC-PRIVATE-PARTNERSHIP (PPP). Sa gobernong Noynoy, pinahusay pa niya ang BOT/PPP, dahilan na nagbunga ito ng napakarami at bigating mga proyekto.
Nang dahil sa BOT law, ang Pilipinas ay nagkaroon ng mga bigatin at world class na imprastraktura. Ang bagong hitsura ng Mactan Cebu International Airport ay nagbigay ng malaking karangalan sa bansa, ito ay inayos sa ilalim ng BOT law. Ang paliparang ito ay umani ng mga parangal dahil sa pagiging kabighabighani at kakaibang desinyo. Isa sa mga parangal na napanalunan ng nasabing paliparan ay iginawad ng World Architecture Festival noong 2019. Ang awarding body na ito ay ang pinakatanyag sa buong mundo sa larangan ng Architectural design. Ang parating na New Manila International Airport at Sangley International Airport ay mga proyekto ring napaloob sa BOT law. Ang mga paliparang ito ay malaki at pang-buong-mundo ang dating, na inaasahang magbigay na naman ng matinding pride at income sa Pilipinas. Ang mahaba at magandang tulay na nagkonekta sa Cordova at mainland Cebu na tinawag na Cordova Cebu Link Expressway (CCLEX) ay nagawa din sa pamamagitan ng BOT o PPP. Ang mga magagandang daan at skyway sa Manila ay naging posible dahil sa BOT o PPP system, at marami pang mga proyektong nakompleto, ginagawa sa kasalukuyan, at nakatakdang gawin sa ilalim ng BOT/PPP ng mga Aquino.
*BASES CONVERSION AND DEVELOPMENT AUTHORITY (BCDA)*
Maliban sa BOT law, si Cory ay nakagawa rin ng isa pang kapuripuring bagay na nagbigay ng malaking income at matinding pride sa bansa. Noong umalis ang militar ng Amerika sa Pilipinas, si Cory ay nagbuo ng grupong maging tagapangasiwa ng mga nabakanteng lote. Ito’y tinatawag na Bases Conversion and Development Authority (BCDA). Ang layunin ng grupong ito ay gagawing mga business district ang dating mga base militar ng Amerika. At ang unang produkto ng BCDA ay ang “Bonifacio Global City”. Ang loteng tinayuan ng BGC ay dating kampo ng mga Amerkano na tinawag na Fort William Mackinley, tapos ibinalik ang pagmay-ari nito sa Pilipinas na tinatawag namang Fort Bonifacio. Ang business district na ito ay magarang at moderno. Karamihan sa mga dayuhang nakapasyal dito ay di nakatiis maliban sa paghanga. Hindi nila lubos akalain na ang Pilipinas na isang third-world country lamang ay mayroon pa lang napakaganda at napakamodernong lugar. At nagkaroon ang Pilipinas nito sa pamamagitan ng initiative ni Cory Aquino.
Bonifacio Global City was created by Cory Aquino’s BCDA
Pagkatapos ng tagumpay sa paggawa ng naunang business district (BGC), ang grupong BCDA, pinangunahan ni dating pangulong Noynoy, ay sinimulan ang pangalawang business district na pinangalanang ”New Clark City”. Ito’y sakop ng probinsya ng Pampanga, dati itong base militar ng Amerika na pinangalanang Clark Air Base. Ang business district na ito ay napakalawak, napakamagarang, at napakamoderno. Ito ay mas kaakit-akit at malaki kaysa BGC. Sa lawak nito, pwedeng tumira ang 2 milyon ka tao sa lugar na ito. Plano ng bansa na ilipat ang seat of government sa nasabing business district.
The groundbreaking of the New Clark City led by Noynoy Aquino
The New Clark City was envisioned by Cory Aquino and made possible by Noynoy Aquino
Sa mga ebidensyang nakalatag sa ibabaw, malinaw na napakalaki ang naitulong ni dating pangulong Cory Aquino sa ekonomiya ng bansa. Nagawa niya ito kahit pa man nabangkaruta at nalubog pa sa utang ang gobernong nasundan niya. Bukod pa sa utang, inaabala pa ang gobernong Cory ng sunodsunod na mga kudeta orchestrated by Juan Ponce Enrile na tauhan ni Marcos. Ang iniwanan ni Marcos na Pilipinas kay Cory noon ay banwa o agricultural. Ito’y salat sa mga imprastraktura (kagaya ng hotel, paliparan, pagawaan, at iba pa) na nakapag-generate sana ng income. Kaya walang golden age na nangyari sa panahong Marcos dahil saan kukuha ang kanyang goberno ng income? Dagdag pa, ang gobernong Cory ay nakatoon din sa pagsaayos ng saligang-batas. Ibinalik niya ang sistema ng goberno sa demokrasya na ginawang diktadorya ni Marcos.
Kung alisin natin ang mga proyekto na nagawa sa ilalim ng BOT/PPP at BCDA, ano kaya ang hitsura ng Pilipinas ngayon? Kawawang Pilipinas ang makikita natin, sobrang salat sa imprastraktura. Imagine kung wala ang new MCIA, CCLEX, mga skyway, BGC, New Ckark City, SLEX/NLEX, atbp. sa Pilipinas? Ano pang maipagmalaki natin sa international community? Dito natin matanto kung gaano ka laki ang naiambag ni Cory sa ekonomiya ng bansa. Bukod sa BOT law at BCDA, may magandang nagawa rin si Cory para sa Agrarian, employment, at iba pa.
And how about sa pamilyang Marcos, ano bang nagawa nila noon na nakatulong sa ekonomiya nang malaki? Ang sagot ay wala, sa halip kagutom at kahihiyan ang idinulot nila sa mga Pilipino. Imagine, 21 na taon si Marcos Sr. na nakaupo sa Malakanyang noon, pero halos stagnant ang development. Sa panahon ni Marcos naungosan ang Pilipinas ng mga karatig bansa natin partikular na ang Singapore at South Korea. Yung Nuclear Plant sana ang nagawa ni Marcos na matawag nating iconic at makatulong ng malaki sa ekonomiya. Ang kaso itinayo ito sa ibabaw ng faultline at malapit sa mga bolkan. Bakit ba nangyari ito? Kasi hindi kinonsulta ni Marcos ang mga engineer ng bansa. Kasi di naman ang kabutihan ng mga Pilipino ang pangunahing layunin niya sa paggawa ng mga proyekto, kundi para magkaroon ng oportunidad na makapagnakaw. Ang 500 million dollars na hiningi ng kontraktor ng Nuclear Plant ay ginawang 2.2 billion dollars ni Marcos. Ibig sabihin, pinatongan niya ng 1.7 Billion dollars ang presyo. Tatlumpo’t anim na taon na’ng nagbabayad ang nga Pilipino sa inutang ni Marcos, at sa taong 2025 pa ito matapos.
Hitsura ng EDSA pagkatapos ng 21 na taong panungkulan ni Marcos Sr.. Kiniklim nina Imee at Bongbong na golden age of infrastructure umano yung termino ng ama nila.
Hitsura ng EDSA pagkatapos ng 6 na taong panungkulan ni Noynoy Aquino. Hindi niya kiniklim na may golden age of infrastructue na nangyari sa kanyang termino.
Ang artikulong ito ay sagot sa paninira ng kampo ni Marcos na binangkaruta umano ni Cory ang Pilipinas. Yung yaman umano na ipinundar ni Marcos Sr. ay binangkaruta ni Cory. Hindi pa sapat na pinatay si Benigno Aquino, ang kanilang kasalanan laban sa mga Pilipino ay ipinahid pa sa pamilya Aquino.
Naniwala ba kayo na malimas ni Cory sa anim na taon lang ang yamang naimbak ni Marcos sa loob ng 21 na taon? Imposibleng mangyari yan, ang totoong nangyari, walang nalimas si Cory pag-upo niya dahil linimas na ng pamilya Marcos ang kabangbayan. Si marcos ay nangungutang ng malaki para nakawin kasama ng kanyang mga alipores. Si Imelda ay nagnakaw din, in fact mas malaki pa ang ninakaw niya sa goberno kaysa kanyang asawa. Si Imelda ay gumasta pa ng napakalaki para sa kanyang hilig sa paggala sa ibat-ibang bansa at pagsha-shopping. Mayroon pang pagkakataon na nagsha-shopping si Imelda worth 3 million U.S. dollars sa parehong araw gamit ang pera ng Central Bank. Nang dahil sa pagkawaldasera ni Imelda naisilang ang salitang Englis na ”imeldific”.
Para sa kaalaaman ng lahat, nabangkaruta ang gobernong Marcos noong 1983 at lubog pa ito sa utang sa halagang 24 bilyon dolyares. Itong nasabing utang ay 72% ng GDP ng Pilipinas noong 1983 kaya hindi nakapagtatakang nadapa ang kanyang goberno. Noong 1985, ang utang ng Pilipinas ay umabot ng 26 Bilyon dolyares, ito ay 82% sa GDP ng Bansa. Halos puro nalang kasi utang at tanggap ng mga donasyon ang ginawa niya. Tapos ninakaw pa nila ang mga donasyon ng ibang bansa para sa mga naghikahos na pamilyang Pilipino. Kaya sumikat ang ukay-ukay sa rehimeng Marcos ay dahil sa matinding kahirapan ng mga Pilipino. Ang ukay-ukay ay nagsimula sa mga segunda manong mga damit na ibinigay ng mga bansa sa Hilagang Amerika at Yuropa para sa naghikahos na mga Pilipino, at hindi naglaon, ginawa itong negosyo ng mga Pilipino. Biruin mo ultimo damit ay hirap makabili ang karamihan sa mga Pilipino noong rehiming Marcos. Kailangan pa nilang mag-iipon sa alkansya nang taonan para makabili ng mga damit sa takdang panahon, kadalasan pagsapit ng pista. Karamihan sa mga tao sa diktadoryang Marcos ay luma o butasbutas ang kanilang mga suot. Pati pante ay butasbutas din tapos isinuot pa rin ito ng mga kababaehan noon dahil sa kawalan ng pambili. Karamihan sa kabataan noon ay walang saplot lalo na sa pang-ibaba, kung mayron mang saluwal ay may butas ito sa puwetang bahagi. Karamihan sa mga estudyante ay pumunta sa paaralan na nakapaa lang, walang bag, walang baon, at minsan walang papel. Plus may bayad pa ang publikong paaralan, kaya di nakapagtaka na bihira lamang ang nakapagtapos ng pag-aaral kahit elementarya sa rehimeng Marcos. Ang mga tao sa tikdoryang Marcos ay kadalasan pandak din dahil sa kakulangan ng nutrition. Sa panahon ni Marcos, halos lahat ng kalsada ay may lubaklubak, minsan sumakit pa ang puwet mo kapag mahulog ang gulong ng sinakyan mo sa hukab ng kalsada. Sa pagdaan ni Noynoy halos lahat ng mga kalsada ay napasemento niya, at kalidad na daan pa, with 1-foot thick road and reinforced with 1-inch concrete bars. Yung ipinagmalaki ng buildbuild na marami na umano ang natapos nilang kalsada ay 90% bayad na yon sa terminong Noynoy.
Walang magaling na estratehiya si Marcos kung paano makapag-generate ng malaking income ang goberno niya nang saganon umasenso ito. Para makautang ng malaki at maraming magpautang sa kanya, si Marcos ay gumawa pa ng batas (Presidential Decree 1177) na nag-uutos na unahin ng goberno ang pagbabayad ng utang sa labas kaysa pangangailangan ng mga Pilipino. Ang batas na ito ay tinatawag ding Automatic Appropriations law dahil automatic na kaltasin sa income ng Pilipinas ang halagang ipambayad sa utang. Ang Pilipinas lang ang tanging bansa na may ganitong klaseng batas. Sa tindi ng pagkabangkaruta, si Marcos ay humingi pa ng 90-day moratorium sa mga creditor sa U.S. ng ilang beses. Ang moratorium ay isang palugit (delay of payment) na ibinigay ng mga creditor doon sa mga debtor nilang kapos sa pambayad ng utang katulad ng Pilipinas. Kaya nakakahiya yung nangyari sa Pilipinas sa pamunu ni Marcos na nagmakaawa pa ang bansa sa mga creditor para ipagpaliban nila ang pagsingil ng utang.
Sa ilalim ng tiktadorya ni Marcos ang Pilipinas ay naging mahirap pa sa daga, na binansagan ito ng mundo bilang “sick man of Asia”. Maraming pamilya ang salat sa pagkain lalo na sa Negros. Mga tao noon ay pumipela pa sa mahabang linya para makabili ng pagkain kahit tiktik (powdered bark of palm tree) lang. Ang sikat na singer na si Fredie Aguilar ay gumawa pa ng awit tungkol sa kasalatan ng pagkain sa Negros, hinikayat niya ang kanyang mga tagasunod na tulongan ang mga bata sa Negros dahil may mga namatay sa matinding gutum. Ang mga taga ibang bansa ay nagbibigay ng mga donasyon sa Pilipinas dahil sa matinding kahirapan. Yung Nutribun (libreng tinapay para malabanan ang malnutrition) na ipinagmalaki rin ng pamilya Marcos bilang kanilang akda umano ay donasyon pala ng U.S. Aid. Dagdag pa, si Marcos ay naitala sa Guiness book of Record bilang pinakakawatan na opisyal ng goberno sa buong mundo. Kaya matinding dungis ang ipinahid ng pamilya Marcos sa mukha ng Pilipinas sa harap ng international community. At ang reyalidad na ito ay dumagdag pa sa takot ng mga investor para mamuhunan sa bansa. Sino ba ang mamumuhan sa isang bansang diniktahan ng pinakakawatan sa buong mundo at lubog pa sa utang? Ang masaklap pa, kiniklim nina Imee at Bongbong na golden age yong kapanahonan ng tatay nila. Kung golden age pa yon, bakit nagkautang ng 26 bilyon dolyares ang Pilipinas sa pamunu ng pamilya nila? Bakit maraming mga tao ang walang trabaho at malnourished? Bakit binibigyan ng mga donasyon ang goberno ng tatay nila? Sa katunayan, si Marcos ay regular na tumatanggap ng donasyon galing U.S. para maibsan sana ang kahirapan ng mga Pilipino. Pero ibinolsa ng pamilya ang perang ibinigay at ipinagbili pa ito ng mga magagarang ari-arian sa Amerika. Noong 1986, lumala pa ang sakit ng bansa hanggang sa napilitan si Marcos na mag-decree na ibenta ang ibang ari-arian ng goberno para pambayad ng mga inutang niya. Ang akma sanang sabihin nina Imee at Bongbong ay golden age yon para sa pamilya nila. Ang mag-asawang Ferdinand Sr. at Imelda ay hindi milyonaryo sa pag-upo nila sa Malakanyang _600,000 pesos lamang ang asset nila. At kahit pa pagsamahin ang mga sweldo nina Ferdinand Sr at Imelda sa loob ng 20 na taon, umabot lamang ng 16,408,442 pesos. Kaya nga natalo sila sa korte ng Switzerland at korte ng Pilipinas dahil hindi nila maipaliwanag kung saan nanggaling yong 356 million dolyares.
Si Marcos ay nangungutang ng malaki para sa layunin niyang golden age of infrastructure umano. Pero halos wala kang makitang infrastructure na naipatayo niya na matatawag nating big-ticket projects. Kung susumahin natin, mga sampo lang ang naipatayo ni Marcos sa loob ng kanyang 21 na taong panungkulan. So, kalahating infrastructure lamang ang naipatayo niya bawat taon in average. Bakit ba nangyari ito? Dahil hindi naman ang kapakanan ng mga Pilipino ang prayoridad ng gobernong Marcos. Lumikha lang sila ng mga proyekto para magkaroon ng pagkakataong makapagnakaw. Ang estilo ni Marcos Sr. ay ginaya rin ni Duterte, tinatakot ang mga tao sa pamamagitan ng extrajudicial killings, hinahayaan niyang magnakaw ang mga sakop ng kanyang kabinete, at nangungutang ng malaki para umano sa golden age of infrastructure pero kunti lang ang naipatayo. Kaya nga inangkin nalang ng kanyang buildbuild ang mga proyekto ni Noynoy na napaloob sa PPP para magmukha siyang mahusay sa mata ng publiko. Bakit ba mas pinili ni Duterte na mangutang para itustos sa kanyang buildbuild program sa halip na gumamit siya ng PPP na wala sanang gastosin ang goberno? Ito ay dahil kapag PPP system ang gagamitin, ang pribadong sektor ang may hawak ng budget dahil sila ang mag-build ng project. Therefore walang kontrol ang goberno sa financing, at dahil hindi sila ang may hawak ng budget, hindi sila makapagnakaw.
Ang mga kritiko ni Marcos noon ay pinadampot, pina-torture, pinakulong, at yung iba ay pinaslang pa, kaya dumarami ang nagrebelde. Sa termino ni Marcos nabuo ang dalawang malaking rebel group sa bansa. Noong 1969 nabuo ang CPP-NPA at noong ng 1972 nabuo ang MNLF. Sa umpisa ng panungkolan ni Marcos 60 lang ang bilang ng mga rebelde, pero sa pag-alis niya ay umabot ng mahigit kumulang 5,000 ang bilang ng mga rebelde. Sabi ng mga makaMarcos disiplina daw yung martial law, pero anong nangyari? Umabot ng libolibo ang bilang ng mga rebelde sa halip. Dahil di naman disiplina ang kanilang ginagawa kundi abuso ng karapatang pantao kaya marami ang nag-aklas. Subukan mong abusohin ang anak mo di ba lalaban yan sa iyo. Kagaya rin ni Marcos libolibo rin ang pinatay sa administrasyon ni Duterte. Ang kagulohan sa Pilipinas ay ang pangunahing dahilan kung bakit nagsialisan ang mga negosyante. Walang gustong magnegosyo sa gobernong magulo, walang respito sa batas, at walang paggalang sa karapatang pantao. Wala ring turista ang gustong mamasyal sa bansang barbaro dahil walang seguridad.
Sa ibaba ay mga link ng mga ebidensya na nagpatunay na nabangkaruta ang gobernong Marcos noong 1983, dahilan na humingi siya ng mga moratorium sa 450 creditors sa pamamagitan ng kanyang prime minister noon na si Cesar Virata.
2.) Noong Septembre 22, 1987, Inilathala ng University of Chicago Press ang pang-ekonomiyang krisis sa Pilipinas dulot ng labis na pangungutang at korapsyon na nangyari sa terminong Marcos https://www.nber.org/system/files/chapters/c7525/c7525.pdf
8.) Inilathala ng Inquirer.net ang pagkabangkaruta ng Pilipinas sa terminong Marcos at paghingi niya ng 90-day moratorium sa mga creditor, at massive corruption na ginawa niya. https://opinion.inquirer.net/99481/the-marcos-debt
Ang mga loyalista at panatiko ng pamilya Marcos ay laging nag-akusa sa pamilya Aquino bilang may-akda ng Hacienda Luisita massacre. Kahit walang ebidensya lage nilang iniugnay ang mga Aquino para mabahiran ang pamilya ng massacre issue. Marami kasing massacre na nangyari sa diktadoryang Marcos noon kagaya ng; Palimbang, Lapiang Malaya, Manili, Bingcul Village, Escalante, at Jabidah massacre. At dahil kalaban nila sa politika ang pamilya Aquino, pinipilit ng mga pulahan na magkaroon din ng massacre issue ang pamilya Aquino para mahila ang pangalan sa ibaba.
Watch: Palimbang Massacre, happened on September 24, 1974
Ang sagot sa tanong sa itaas ay una, walang ebidensyang nag-uugnay sa pamilya Aquino sa nasabing Hacienda Luisita massacre. Pangalawa, hindi lang ang pamilya Aquino ang may-ari ng Hacienda Luisita, ito ay pagmay-ari ng magkapatid na Cojuangco. Kung may foul play mang nangyari ay pwede ring ang ibang shareholder ng Hacienda ang may gawa. Pangatlo, mga polis at sundalo ang nakapatay at nakapinsala ng mga raliyista. Malamang nagkainitan masyado sa pagitan ng otoridad at mga raliyista sa panahong iyon kaya may mga namatay sa kasagsagan ng pagpapaalis ng mga raliyista.
Sa pag-upo ni Cory bilang pangulo, 70% ng kanyang pagmay-ari ay ipinamahagi niya sa kanyang mga anak at sa isang grupo ng kawanggawa na nagngangalang “Daughters of Charity”. Ang opisina ng institusyong ito ay nakatayo din sa lupa ni Cory. Ang natirang 30% ng kanyang share ay ipinamigay niya doon sa mga magsasaka sa ilalim ng kanyang Comprehensive Agrarian Reform Program (CARP). At dahil naipamigay na ni cory ang ibang bahagi ng kanyang lupa, maliit nalang ang natirang share ng kanyang mga anak sa nasabing Hacienda. Kaya walang mabigat na rason para pumatay ang pamilya Aquino ng mga magsasaka noong 2004 para protektahan ang kanilang propyedad. Isa pa, bukas-loob ni Cory na isama ang Hacienda Luisita sa CARP na siya rin ang may-akda. Yung agrarian reform ni Marcos ay limitado lamang sa palay at mais na pananim. Pero sa ilalim ng CARP ni Cory, napaloob nito ang lahat ng klaseng agrikultura kasama na ang tubo na siyang pangunahing pananim sa Hacienda Luisita. Makikita natin dito na sa umpisa pa lang, kalooban na ni Cory na ipamahagi ang lupain ng Hacienda Luisita na walang pag-atubili kahit magalit pa sa kanya ang kanyang mga kapatid na mga co-owner ng naturang asyenda. Isipin nyo, sinaktan ni Cory ang kanyang mga kapatid pabor sa mga magsasaka, at ang laki ng halagang mawala sa kanila. Malaking sakripisyo itong ginagawa ni Cory, wala pang nakagawa nito sa kasaysayan ng Pilipinas na may pamilyang handang ipamigay ang kanilang malaking pagmay-ari pati na ang mga malaking pagmay-ari ng kanyang mga kapatid. At pangulo pa ang gumawa nito, na pwede naman niyang kontrolin ang batas maprotektahan lamang ang kanyang kayamanan. Ang ibang pangulo nga dyan ay nagnakaw pa ng bilyones sa goberno at nang-agaw pa ng mga ari-arian ng iba para makapagkamal ng gabundok na yaman.
Noong naging pangulo si Noynoy Aquino, ipinamigay din niya sa mga magsasaka ang natira nilang lupa sa nasabing asyenda. Ang ginawa niyang ito ay pruweba ng kanyang kabutihang loob na matatawag ring isang kabayanihan. Bukod kay Cory at Noynoy, sino pa bang pangulo sa bansang ito o maging sa buong mundo na bukas-loob niyang ipinamigay ang sariling lupain sa mga mahihirap? Nagawa ba ito ng pamilya Marcos na malaking Bilyonaryo? Eh kahit nga pagbayad ng kanilang buwis ay mabigat na sa kanilang kalooban. Kitangkita na walang dahilan para pumapatay ang pamilya Aquino ng mga magsasaka alang-alang sa kanilang lupa dahil sa umpisa pa lang ay itinakda na nilang ipamigay ito sa mga magsasaka. Sa ginawa ng mga Aquino ay mabanaag natin na hindi sila sakim sa kayamanan at maging sa kapangyarihan. Sa pamilya Aquino, si Ninoy at Noynoy lang ang klarong sumali sa politaka. Si Cory ay walang hilig yon sa politika, pinagbigyan lang niya ang sigaw ng sambayanan na tumakbo. Sa katunayan, hindi na siya tumakbo pagkatapos ng kanyang termino. Tinanggal niya ang batas na pwedeng tumakbo ulit ang isang Pangulo. Hindi katulad ng angkang Marcos na halos inubos na nila ang lahat ng klaseng elective positions sa goberno. Magmula kay Mariano Marcos na ama ni Ferdinand Sr. hanggang sa kaapohan niya sa tuhod ay pumasok sa politika. Ginagawang gatasan (cashcow) at hanapbuhay ang goberno nitong mga politikong nag-exercise ng political dynasty. Lagpas 60 years nang hinawakan ng pamilya Marcos ang Ilocos Norte pero hanggang ngayon ay mahirap pa rin ang sariling probinsya, with only 4.6 Billion pesos asset as of 2018. Ang Laoag ay mahirap din, only a third income class City. At halos lahat ng mga munisipalidad ng Ilocos Norte ay nasa fifth, fourth, o third class category. Patunay lang ito na pulpul sila sa pamamahala. At madamut din dahil sa laki ng kanilang yaman, di man lang ginastohan ang sariling probinsya para umangat ang ekonomiya nito. Si Imelda ay may 987 billion dollars, at si Irene Marcos naman ay may 13.2 billion dollars na nakadeposito sa mga bangko ng British Virgin Island. Si Irene ay mas mayaman pa kaysa angkang Sy na may 12.6 billion dollars na yaman as of 2022.
The China’s grabbing of the Scarborough shoal reminds me of the collapse of Cebu’s furniture export industry. In the past, Cebu’s furniture export was doing well esp. in the mid 1980’s to early 2000’s. I could say it was doing well because it gave our family and neighborhood decent living. In 1986, I remember my father earned 2,300 pesos a month, almost two times greater than a teacher’s salary in that time. He worked as a foreman in a certain furniture company. I couldn’t recall of the company’s name, but many called it Cenapro because it was located at the previous plant of Cenapro Chemical Corp. in Alang-alang, Mandaue City. It started with only one carpenter (my father) who made the samples. When his samples clicked, the company grew vigorously in just a short period of time. That they rented another two buildings next to the existing one, making it three large building buildings in total. Majority of the workers came from Mactan, Lapu-lapu City. In that time, Barangay Mactan was the main source of export quality furniture makers. Unfortunately after 2 years, the company went bankrupt due to corrupt management. The company manager practiced a double payroll, the actual daily wage of their worker was 50 pesos reported to the owner, but the manager only gave 30 pesos to their worker a day. When the workers found out the truth, they rebelled and almost killed the manager. The manager and his secretary had luxury in manipulating because the owner of the company hailed from Macau.
In 1985, Maitland-Smith (a furniture company) became famous of its craft in MEPZA and was giving a good salary. Until now Maitland-Smith is still operating, but it’s no longer giving a good salary. In 1987, I learned wood carving and had worked at Santos Lumber under a subcontractor in 1988. I earned 600 to 700 pesos a week at the very young age of 14, my rate was not fixed because I worked in a piecework basis. The regular daily wage in that time was only 30 pesos. From 1987 onward, furniture export companies in Cebu were dramatically increasing, the number of carpenters and carvers were also increasing. In 1995, I worked as a carving subcontractor at Wicker and Vine, but the income was no longer good. In that time, Furniture companies started to suffocate their laborers, because they had realized that there were ample of carpenters and carvers available in the area. So they had luxury in looking for workers who were willing to agree to their preset cheap labor. Though the owners were already enjoying lucrative profit, theyunmercifully kept pressing down the labor cost _thus making the furniture workers suffered extremely. In the year 2000, I also worked as a carving subcontractor at Berben Wood Industries, but still the labor cost was insufficient. Battered with low labor cost, many furniture workers in Cebu were forced to work abroad in different countries particularly China, Vietnam, and Malaysia. China lured Cebuano skilled workers with good compensation (50,000 pesos a month) and they bit it. They (other countries) had learned from the skill or know-how imparted by Filipino workers, and they became our strong competitors. China for example, after learning the skill in processing furniture from us, They begun producing furniture in mass volume for export. China stole our customers by offering very low-priced furniture products. And this is the main reason why the booming Cebu’s furniture export industry collapsed. Some furniture businessmen blamed the government of the decline, while others ascribed the decline to the US recession, but even prior to the US recession, American customers already begun importing furniture products fromChina. But in my opinion, the main reason is the failure of our businessmen and government to acknowledge the value of our skilled workers. If only they were able to nurture our skilled workers and protect our know-how from not being disseminated or copied, we might still be in the hectic schedule today catering our heavy orders from abroad. Government and businessmen should not neglect the living condition of their workers so that they would not flee and teach other countries with their skills. The manpower is the pillar of business industry and the government’s asset, without them our economy will collapse.
